Oorverdovende stilte

Weer een zelfgeschreven gedichtje. Het is voor de duidelijkheid NIET autobiografisch. Ik heb het geschreven voor een toneeltje van Nederlands, het gaat over mijn personage. Een meisje dat mishandeld wordt thuis door haar stiefvader.
Ik heb het geschreven omdat ik nergens een deftig gedicht vond op internet. Ik heb hiervoor wel vele gedichtjes gelezen over het thema, om inspiratie op te doen, maar vond niets passends dus heb ik dit zelf geschreven.

Oorverdovende stilte

Donkerrood vloeit het bloed over mijn bovenlip
Machteloze tranen rollen over mijn wangen
Ik moet sterk zijn,
Maar wil het niet.
Ik moet sterk zijn,
Maar kan het niet.

Is het wel zinvol
wanneer ademen pijn doet
blauwe plekken te verdoezelen
Omdat niemand mag weten,
Omdat niemand kan weten,
Omdat niemand wil weten,
Hoe het brandt
Wanneer hij slaat en schopt en schreeuwt?

Het is niet zozeer de pijn,
Die is er altijd, verwaarloosbaar
Alleen een beetje vriendschap
Een beetje respect
Een beetje liefde..

Neen , dat is te veel gevraagd.