Een film van Christophe van Rompaey
Matty (Barbara Sarafian), een vrouw van 41, leeft reeds enkele maanden gescheiden van haar man. Hij heeft haar verlaten voor een jongere vrouw. Hij komt straks wel met hangende pootjes terug, denkt ze. Wanneer ze met haar twee jongste kinderen het parkeerterrein van de supermarkt wil verlaten, heeft ze een botsing met een grote vrachtwagen. Johnny (Jurgen Delnaet), 29 , stapt uit en begint Matty de huis vol te schelden. Zij laat zich niet zomaar op haar kap zitten, zet ook een grote mond op en belt tenslotte de politie.
Dit is het begin van een hartverwarmende, grappige romance. Johnny kan van de politiepapieren Matty’s nummer aflezen. Dit zorgt voor grote verwarring in haar leventje. Ze zit diep in de put. Moet ze kiezen voor haar man, die haar even achtergelaten heeft voor een jong ding, of voor johnny, de veel jongere truckchauffeur. Het hek is helemaal van de dam wanneer de oudste dochter thuiskomt met haar eerste lief: een meisje.
Volgens mij is de boodschap achter dit Ledebergse drama dat geluk niet altijd berust op diepgewortelde fundamenten, op naam of status of op rijkdom. We moeten onze ogen openen voor ‘de engeltjes’ die ons elke dag omringen. We mogen ons niet blind staren op ons ongeluk. Hoe vreselijk onze omgeving ook is, hoe verdrietig we ook zijn, hoe pijnlijk alles lijkt, ook daar zijn er kleine dingen die ons gelukkig kunnen maken.
No comments:
Post a Comment