Zoals William Wordsworth in zijn gedicht ‘my heart leaps up’ verwoorde: The child is the father of the man. Elk van ons is opgegroeid uit een kind. Ieders persoonlijkheid hangt af van hoe hij met dat kind en dat opgroeiingsproces is om gegaan. Het ‘kind zijn’ is een stadium van onze ziel. Het is een deel van onszelf. Net als een hand groeit die ziel, maar behoudt ze toch heel haar leven lang dezelfde functie. En men snijdt zijn hand ook niet af omdat ze nu meer kan omvatten dan toen. Maar welk gedeelte moeten we dan koesteren en welk gedeelte moeten we laten groeien?
Een kind zijn wereldbeeld, reikt tot de grenzen van zijn leefwereld: naast zijn huis, zijn tuin, de school en het park waarin hij af en toe met mama gaat wandelen, bestaat er niets anders meer. De wereld zit vol met zwarte gaten die het opvult met fantasie. Het kind in zich koesteren betekent dus niet dat je kinderachtig moet blijven, maar dat je je elke dag opnieuw om kleine alledaagse momenten moet kunnen verwonderen. Ik vind dat de Engelsen in dat verband twee woorden hebben die het verschil duidelijk maken; het is niet de bedoeling dat wij ‘childish’ blijven maar wel dat wij ‘childlike’ zijn.
Ik geloof dat het belangrijk is dat wij gretig gebruik blijven maken van onze fantasie. Zou het niet kunnen dat zij bedoeld wordt met ‘de fontein der jeugdigheid’. Ik ben er van overtuigd dat eens we haar achterwege laten we ontzettend verouderen.
Daarnaast kunnen de meeste mensen gelukkig terugblikken op hun kinderlevens. Wanneer dit niet zo is, is dit vaak omdat ze door omstandigheden en omgeving gedwongen werden om te snel op te groeien. Zijn wij dan niet verplicht te koesteren wat ons toen gelukkig maakte?
Binnen enkele weken is het zo ver: wij zesdejaars verlaten de middelbare school en gaan onze levenswegen elders verder zetten. Het is nu een kwestie van juist beslissen wat je wil studeren. In welke grond je persoonlijk het best kan aarden om zo je persoonlijkheid de kans te geven haar zo goed mogelijk te ontwikkelen. Studeren lijkt mij meer dan alleen maar studeren: studeren is opnieuw een stukje meer mens worden.
No comments:
Post a Comment