Gitaarles

Vorige week dinsdag heb ik mijn eerste -akoestische- gitaarles genomen!! Dat was zooo leuk!! Alleen het fietsen er naar toe was al een heel avontuur, met de gitaar op mijn rug, alle vragende blikken van mensen beantwoorden met een 'oja ik ben een meisje dat gitaar gaat leren spelen'-blik.
(niet dat er nu zoveel vragende blikken waren, maar ik kan beter in de waan blijven)
Aangekomen op de gitaarles vroeg Johan, de leraar, welke richting ik deed, en toen ik zei dat ik in een latijnse zesuurse zat vond hij dat we best konden beginnen met theorie, niet al te enthousiast met diit voorstel, knikte ik OK; maar toen Johan vervolgens zei dat we dan volgende les misschien al de Peppers kunnen spelen, en dat vanaf ik het te saai vind ik maar een seintje moet geven, en dat we dan wat meer praktijk zouden doen, was ik er helemaal klaar voor. En theorie bij johan is ook niet zo theoretisch hoor, het gaat eerder zo 'zie je het op papier, ja? , dan mag je het nu op de gitaar doen!
Aan het einde van de les, zei johan dat hij verwonderd was dat ik nog nooit eerder een gitaar in mijn handen had gehad (bij wijze van spreken natuurlijk) en dat ik het enorm goed en gemotiveerd deed, en dat dat zeer zeker positief was.

Wat ik van Johan NIET mocht vergeten, is dat de muziek zelf eigenlijk niet aan te leren is, Muziek, is een uiting van gevoelens, en verdriet, vreugde of liefde is ook niet aan te leren... Hij kan me alleen het instrument leren bespelen, veder moet ik het zelf doen...